Albariño jest popularną odmianą winogron uprawianych głównie w regionie Rías Baixas w Hiszpanii oraz w Portugalii (w regionie Minho), gdzie znana jest jako „Alvarinho.” Wina z tego szczepu szczepu charakteryzują się aromatami skórki cytrusowej, grejpfruta, brzoskwini czy miodu spadziowego często z wyraźnie słonym finiszem. Zwykle są to wina wytrawne, o lekkiej budowie, wysokiej, orzeźwiającej kwasowości oraz średnim poziomie alkoholu. Zwykle nie są beczkowane, jednak i tutaj można znaleźć ciekawe wyjątki.
A oto kilka ciekawostek związanych ze szczepem Albariño:
1. Jego święto przypada na 1. sierpnia.
2. Grona są małe z grubą skórką. Nie tylko sprawia to, że wina z tej odmiany są trudniejsze do wyprodukowania, ale także powoduje wyraźną goryczkę przypominającą surowe migdały lub cytrusy, wynikającą z zawartości fenoli w skórkach.
3. Większość winnic, w których uprawiane jest Albariño zdecydowanie różni się wyglądem od tych nam znanych, a mianowicie winorośle pną się po swego rodzaju pergolach. Sprawia to, że kiście winogron zwisają nad naszymi głowami, co z jednej strony chroni je od góry przed palącym słońcem, a od dołu od nadmiernej wilgoci, które mogłoby doprowadzić do chorób lub zgnicia owoców.
4. Większość winiarzy produkuje wina z odmiany Albariño jako świeże i przeznaczone do szybkiej konsumpcji, jednak coraz częściej można spotkać się z wyjątkami od reguły i winami z tego szczepu muśniętymi dębową beczką. Wtedy pojawiają się w nich aromaty brioszki, czy masła.
5. Pochodzenie tego szczepu nie jest do końca znane. Historycy twierdzą, że przybył on na Półwysep Iberyjski wraz z mnichami pielgrzymującymi do Santiago de Compostella i wskazywano na pewne podobieństwa w profilu aromatycznym do Rieslinga, a sama nazwa zresztą oznacza: alba-riño – „biały znad Renu”. Badania genetyczne jednak póki co tego nie potwierdziły.
6. Jedne z najstarszych, żywych winorośli odmiany Albariño mają nawet 300 lat. Dla porównania, najstarszy krzew winorośli na świecie ma lat 400 (i można go podziwiać w Słowenii, w Mariborze).
7. Na etykietach butelek win pochodzących z Hiszpanii znajduje się słowo „Albariño“, co jest rzadkością, ponieważ wina z tamtego rejonu świata oznaczane są zwykle regionem.
Albariño ma na świecie swoje dwa główne „domy“, a są nimi Rías Baixas w Hiszpanii i Vinho Verde w Portugalii (gdzie nazywa się Alvarinho). W winach pochodzących z Rías Baixas prym wiodą aromaty moreli, melona, brzoskwini, kapryfolium czy grejpfruta, natomiast w Vinho Verde królują nuty limonki, cytryny, grejpfruta czy melona.
Innymi najbardziej znanymi miejscami, w których można spotkać się z uprawami Albariño są Kalifornia i Urugwaj. W niewielkich ilościach pojawiają się także w… Niemczech.
Albariño i potrawy, czyli wine&food pairing
Parowanie z owocami morza i mięsami: doskonale komponuje się ze wszystkim, co pochodzi z morza – wyjątkowo dobrze pasuje do białych ryb, krewetek, a nawet ostryg. Śmiało więc można zaserwować wino z odmiany Albariño do risotto lub linguini z owocami morza. Dobrze sprawdzi się także jako kompan dań z białych, delikatnych mięs, np. drobiu.
Parowanie serów: Miękkie sery, takie jak burrata, lub półtwarde sery, takie jak manchego, gouda i słona feta, będą zabójcze obok tych świeżych i jasnych win.
Parowanie warzyw: Trawiaste nuty Albariño dobrze komponują się ze świeżymi zielonymi sałatkami z dodatkiem salsa verde, a także z grillowaną papryką padrón (lub shishito), daniami z grillowanych warzyw, caprese, a nawet sałatką cezar.
